ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟ

Είναι πλέον γραφικό αντί εισαγωγής τα κείμενα παρέμβασης της μίας ή της άλλης πολιτικής δύναμης να περιγράφουν σαν καλοί αναλυτές ή και δημοσιογράφοι την κατάσταση στην κοινωνία. Πλέον μιλάμε για κάτι σχεδόν δεδομένο. Ακόμη και ο ψηφοφόρος της ΔΑΠ ή και της Νέας Δημοκρατίας, ορκιζόμενος στα νεοφιλελεύθερα ιδεώδη αντιλαμβάνεται πως κάτι δεν πάει καλά. Η φράση που μπορεί ίσως να συμπυκνώσει αυτή την πραγματικότητα κατά τη γνώμη μας με γλαφυρό και λακωνικό τρόπο λέει, “ Με 300 ευρώ δε ζεις, εξεγείρεσαι ”. Στη σχολή μας, όπως και στη μεγάλη πλειοψηφία των ιδρυμάτων πανελλαδικά, η φοιτητική καθημερινότητα έχει αλλάξει δριμύτατα. Τέρμα οι πολύωροι καφέδες, το άραγμα στα κυλικεία ( ή τα γρασίδια για τους πιο εναλλακτικούς ), τέρμα η κοινωνικοποίηση στους διαδρόμους. Παρακολούθηση και μετά διάβασμα στο σπίτι στην καλύτερη. Διαφορετικά δουλειά ( που λέει ο λόγος ) και ατελείωτο τρέξιμο για ένα χαρτζιλίκι, μπας και γλιτώσουν οι γονείς κάνα φράγκο και ξεχρεώσουν ποτέ στην εφορία να μη μας πάρουν και το σπίτι, μιας και είναι το μόνο που απέμεινε.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να αναγνώσει κανείς τη συγκεκριμένη ιδιαίτερη αλήθεια. Υπάρχουν ακόμη περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, συλλογικότητες, παρατάξεις κ.α οι οποίες την ερμηνεύουν με το δικό τους ( όχι πάντα ) τρόπο και προσπαθούν ( sic ) να δώσουν ανάλογες απαντήσεις. Παρ’ όλα αυτά εμείς θεωρούμε πως εν τέλει υπάρχουν δύο μοναδικά μονοπάτια και θα προσπαθήσουμε να τα περιγράψουμε.

Αδιαφορία και υποταγή            VS              Αξιοπρέπεια και αγώνας

Ότιδήποτε και να ισχυρίζονται οι διάφοροι καλοθελητές περί κομματικής ανεξαρτησίας, φιλικών σχέσεων και απλής ενασχόλησης με τα “θέματα σχολής” είναι απλά και ξεκάθαρα ΨΕΜΑΤΑ. Φυσικά μιλάμε για τις παρατάξεις των δύο κυβερνώντων κομμάτων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Μας λένε πως το μόνο που τους νοιάζει είναι οι σημειώσεις, η παρέα και η καλοπέραση, η διαφάνεια και γενικά οτιδήποτε δεν έχει σχέση με την πολιτική, γιατί όταν ασχολούνται με αυτήν βγάζουν καντήλες.

Θα κάνουμε μια απλή ερώτηση προς πάσα κατεύθυνση και περιμένουμε απάντηση.

Είναι “πολιτική” που εμείς δε γουστάρουμε να βλέπουμε την οικογένειά μας να μην έχει φράγκα να πληρώσει τα στοιχειώδη;

Είναι “πολιτική” να αναρωτιόμαστε που πάνε οι φόροι που τόσα χρόνια δίνουμε και τώρα μας βάζουν να επιλέψουμε ανάμεσα σε δίδακτρα ή διαγραφές;

Είναι “πολιτική” που έχουμε βαρεθεί να ακούμε για δάνεια και ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών την ώρα που η ανεργία στη νεολαία αγγίζει το 60%;

Είναι “πολιτική” που το ΠαΠει των χιλιάδων νεολαίων της κρίσης δεν έχει φοιτητική εστία;

Είναι “πολιτική” που δεν ψηνόμαστε να βλέπουμε νόμους, διατάγματα και διαταγές να έρχονται ουρονοκατέβατα από την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς να μας ρωτάει κανείς;

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι ας μην κοροιδευόμαστε.

Πλησιάζουν φοιτητικές εκλογές και το πανηγύρι ήδη έχει ξεκινήσει. Έξοδοι, τηλέφωνα, κεράσματα και φυσικά βοήθεια στη σχολή με αντάλλαγμα μια ψήφο. Την ίδια στιγμή που αυτοί δεν ασχολούνται με την πολιτική όμως, ο αρχηγός τους και πρωθυπουργός, ο Αντώνης Σαμαράς βγαίνει την επομένη των φοιτητικών εκλογών στα πρωτοσέλιδα και τα κανάλια και διατυμπανίζει πως η νεολαία ψηφίζει μνημόνια!

Είναι πλέον ώρα της δικής μας γενιάς να αρνηθεί την εύκολη επιλογή. Τα λόγια του αέρα και το κατεστημένο του βίσματος και των σκανδάλων. Τους φοιτητοπατέρες και τους επαγγελματίες συνδικαλιστές που αντιμετωπίζουν τις ανθρώπινες ζωές σα κενό κομμάτι σάρκας.

Ήρθε η στιγμή να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας!

Να αποφασίσουμε οι ίδιοι για το μέλλον μας με τα συλλογικά μας όργανα και με την πραγματική δημοκρατία του αγώνα μας. Να ζωντανέψουμε τις Γενικές μας Συνελεύσεις, που είναι το μοναδικό εργαλείο ενάντια στο ξεπούλημα των σχολών, τις διαγραφές, τις συγχωνεύσεις και όλα όσα ετοιμάζουν. Δεν είναι δυνατόν την ώρα που η κρατική χρηματοδότηση στο Πανεπιστήμιο Πειραιά κόβεται και ετοιμάζεται η είσοδος μεγάλων πολυεθνικών στο ίδρυμα που σπουδάζουμε να αρνείται κάποιος να πάρει θέση!

Αντί αυτού οι ίδιοι που αρνούνται την πολιτική τοποθέτηση, η ΔΑΠ και η ΟΝΝΕΔ στο ΠαΠει, να οργανώνουν σεμινάρια και εκδρομές σε διάφορα τμήματα φέρνοντας τους επιχειρηματικούς κολοσσούς ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο τους. Να μας έχουν δούλους, ελαστικούς εργαζόμενους πλήρως ελεγχόμενους. Με μισθούς πείνας να πατάμε επί πτωμάτων λες και ο εχθρός είναι ο συμφοιτητής και αυριανός συνάδελφος στη δουλειά. Ευκαιρίες στον καιρό της κρίσης λένε και νέα επιχειρηματικά μυαλά! Ανάκαμψη, ανάπτυξη και success story!

Μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα μας. Ας απαντήσουμε!

Την Τρίτη 8 Απριλίου, στη 1μ.μ, να γεμίσουμε ασφυχτικά το Παλαιό αμφιθέατρο.

Να απαντήσουμε με μια Μαζική Γενική Συνέλευση σε αυτούς που μας θέλουν απαθείς και ανενεργούς.

Ουτοπία είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν και όχι τα όνειρά μας για ελεύθερη ζωή!